Slotendienst Westerlo Slotendienst.be

“O Juffrouw, mijn been!—Mijn been zit vast!” “ʼt Kan me niets schelen,—vooruit bengel!” riep de Juffrouw. slotendienst gavere - slotendienst.be. Maar Jantje kon niet verder. Het blok aan zijn been was te zwaar, en de Juffrouw begon eindelijk te begrijpen, wat er aan de hand was. Toen werd zij nog veel boozer, vooral toen de andere kinderen hun lachen niet konden inhouden

Jantje werd in den eenen hoek gezet, en Kareltje, die dood-onschuldig was aan ʼt geheele zaakje, in den anderen. Maar Karel protesteerde. Hij wou geen straf hebben, omdat hij niets gedaan had, en toen de Juffrouw eindelijk goed op de hoogte kwam van het gebeurde, vond [39]zij ook, dat hij geen straf had verdiend.

Toen hij ʼs middags om half een verlof kreeg om naar huis te gaan, vroeg hij met een deemoedig gezicht, of hij asjeblieft zijn tollen terug mocht hebben. slotendienst gavere - slotendienst.be. Maar daar was geen denken aan. “Met Nieuwjaar!” zei de Juffrouw kortaf. En daar was de zaak meê afgeloopen. Jantje had niet erg veel plezier van de grap, want nu kon hij ʼs avonds niet meer met de andere jongens meedoen, als zij potje-tolden

Hij was trouwens een liefhebber van alle mogelijke spelletjes - slotendienst gavere - slotendienst.be. Was het in den toltijd, dan vond hij dat het prettigste spel van de wereld, was het in den knikkertijd, dan vond hij dát weer ʼt mooist. En zoo ging het met alle spelen, die door de jongens werden gedaan. Maar ʼt állerprettigst vond hij toch den sneeuwtijd

Slotendienst Bonheiden - Slotendienst.be

Zijn grootvader had voor hem een slee gemaakt, en daar gleed hij elk vrij uurtje mede van een hoogen dijk af. Ha, wat ging dat echt. En zoo vlug! ʼt Was net of hij naar beneden viel, maar ʼt liep altoos erg best af. Hij moest wel oppassen, dat hij in zijne vaart niet in een sloot terecht kwam, die langs den dijk liep, maar Jantje wist zich met zijne klompen zoo netjes te sturen, dat hij altoos vlak langs de sloot zijn draai kon nemen.

Op de speelplaats van de school vermaakte hij zich met het gooien van sneeuwballen. Ieder, dien hij maar raken kon, kreeg er een tegen zijn muts of in zijn hals, en dan had Jantje de grootste pret - slotendienst gavere - slotendienst.be. Maar dan kreeg hij ook rijkelijk zijn portie terug, want de andere jongens lieten zich niet ongestraft bekogelen

Bovendien zorgde hij er steeds voor, een goeden voorraad sneeuwballen in zijn broekzakken te hebben, zoodat hij ze, als de nood aan den man kwam, maar voor het grijpen had (slotendienst gavere - slotendienst.be). Dan vlogen de kogels den jongens als het ware om de ooren, en meestal eindigde het gevecht met een smadelijke vlucht van zijne tegenstanders

ʼt Deed hem dan ook geducht pijn, want ʼt was een verbazend harde sneeuwbal geweest, veel harder, dan hij ze ooit gooide. ʼt Was eigenlijk een valsche streek, en toen hij omkeek, zag hij dat een jongen uit de buurt de dader was. Die jongen heette Klaas Zwart, en stond niet al te gunstig onder zijne kameraadjes bekend.

Slotendienst Kortrijk Slotendienst.be

“Dat is valsch, leelijkerd,” riep hij Klaas toe - slotendienst gavere - slotendienst.be. “Jij gooit met sneeuwballen, waar een steen in zit. Maar ik zal het je betaald zetten, wacht maar!” “ʼt Is nietes!” riep Klaas terug, zich op een eerbiedigen afstand houdende, “er zat geen steen in.” “Kom op als je durft!” schreeuwde Jantje hem toe, wiens nek prikkelde van de pijn

Maar Klaas durfde niet. Hij bleef op eenigen afstand staan, gereed om te vluchten. “Lafaard!” riep Jantje. “Kom op, als je durft.—Je durft niet, hè, daar ben je te bang voor! Leelijke gluiperd!” Hij keerde zich verontwaardigd om en liep naar huis. Maar den volgenden morgen ging hij vroeg naar de [41]speelplaats, maakte een flinken voorraad sneeuwballen, die hij als kogels op elkander stapelde, en stopte toen ook nog zijn broekzakken vol sneeuwballen voor het geval, dat Klaas op de vlucht mocht slaan, en hij hem dus achtervolgen moest.

Zijne broekzakken puilden wijd uit van de sneeuwkogels, en hij kon er veel in zijn zakken bergen, want hij had wijde broekspijpen, en zijne dunne beentjes namen niet veel plaats in. Eindelijk verscheen Klaas op de speelplaats (slotendienst gavere - slotendienst.be). Maar hij was op zijn hoede, want hij vertrouwde Jantje niet erg. Hij kreeg hem dan ook al spoedig in het oog, en meende hem door een vriendelijk praatje wat zachter te stemmen

“Zoo Jan,” riep hij zijn vijand toe, “ga je van middag mee op mijn slee?” “Op je gezicht kun-je krijgen,” riep Jantje terug - slotendienst gavere - slotendienst.be. “Kom op, als je durft, dan zullen wij sleden!” “Hij durft niet!” riepen de andere jongens lachend, toen zij zagen, dat Klaas bleef staan. “Hè, wat een bangerd! Kijk hem nu eens staan, zooʼn hufter!” “Toe dan, Klaas, kom op!” tartte Jantje

Zijn neus zat dik onder de sneeuw, en Klaas kreeg er sterretjes van voor zijne oogen. “Lekker zoo! Goed zoo!” riepen de jongens. “Geef hem zijn portie, Jan!” “Flap!” Daar kreeg Klaas den tweeden, ditmaal tegen zijne muts, die hem van het hoofd vloog, tot groote pret van de jongens, die in het rond sprongen van pleizier.

Slotendienst Nijlen Slotendienst.be

42] Maar Klaas werd nu toch woedend, en hij vergat zijne vrees. Vlug bukte hij zich om een sneeuwbal te maken, doch voordat hij daarmede gereed was, kreeg hij er een van Jan tegen zijn linkeroor (slotendienst gavere - slotendienst.be). Toen wierp Klaas er Jan een tegen zijn schouder, maar hij kreeg er dadelijk wel drie voor terug

ʼt Werd een verwoed gevecht, en Klaas verweerde zich dapper, maar hij verkeerde in veel ongunstiger omstandigheden dan Jantje, daar deze de ballen al gereed had liggen. Jantje nam er een stuk of vier in zijne hand, en vloog op Klaas af - slotendienst gavere - slotendienst.be. Maar dat was Klaas te veel, en hij zette het op een loopen

“Daar gaat hij loopen!” schreeuwden de jongens. “Houd-je goed, Jan!” Klaas liep, wat hij loopen kon, en Jan volgde hem op de hielen. Telkens voelde Klaas een sneeuwbal tegen zijn achterhoofd of in zijn nek terechtkomen, en ʼt huilen stond hem nader dan het lachen. Tot opeens Jantje misgooide, en zijn sneeuwbal in een ruit van de school terecht kwam.

“Jij blijft om twaalf uur wachten, hoor baasje!” zei de meester (slotendienst gavere - slotendienst.be). “Ik moet je dan eens vragen, hoeveel geld je wel in je spaarpot hebt. ʼt Is er nu te laat voor, want de school gaat aan.” Inderdaad werden de deuren geopend en de kinderen binnengeroepen. [43] De Juffrouw kwam naar Jantje toe en bromde ook op hem

Slotendienst Kapellen- Slotendienst.be

“Houd je mond, brutale jongen,” zei ze. Ze ging voor de klasse staan en begon met hare werkzaamheden. Jantje vond het niet prettig in dien warmen hoek bij de kachel, want hij leerde veel liever met de andere leerlingen mêe, en bovendien was hij al erg warm van het sneeuwballen zoodat hij het bij de heete kachel bijna niet kon uithouden.

Jantjes handen begonnen al gauw te tintelen, zoo erg, dat hij er bleek van werd. Maar dat ging spoedig over, en Jantje voelde zich al weer wat lekkerder worden, toen hij opeens een onaangenaam gevoel langs zijne beenen kreeg - slotendienst gavere - slotendienst.be. ʼt Was net, of er een straaltje koud water langs liep

ʼt Liep langs zijne dijen, passeerde zijne knieën en kwam eindelijk in zijne kousen terecht. Al spoedig snapte hij, wat er aan de hand was. ʼt Waren de sneeuwballen, waarmede hij zijne broekzakken had gevuld, die bij de heete kachel langzaam begonnen te smelten. Hij voelde, dat zijne kousen nat werden, en hij begreep, dat het zaakje leelijk voor hem kon afloopen.

Doch onophoudelijk liepen kleine straaltjes water langs [44]zijne dunne beentjes naar beneden, en toen hij zijne voeten even verzette, merkte hij, dat zijne kousen al kletsnat waren. Angstvallig hield hij zijn blik op zijne voeten gericht - slotendienst gavere - slotendienst.be. En waarlijk, daar zag hij tot zijn grooten schrik, dat er zich rondom zijne voeten een klein meertje begon te vormen, dat langzaam maar zeker grooter werd

Gelukkig was de Juffrouw met zooveel ijver aan het werk, dat zij Jan geheel vergeten was. Eindelijk was de plas rondom Jan zóó groot geworden, dat hij de aandacht trok van Klaas Zwart, wiens haren nog druipnat waren van de sneeuwballen, waarop Jan hem had getracteerd (slotendienst gavere - slotendienst.be). Nauwelijks had hij hem gezien, of hij stak met veel bombarie zijn vinger op, en riep: “Juffrouw! Juffrouw! Jan Trom heeft wat op den grond gedaan!” Die tijding gaf eene heele opschudding in de klasse